امامان معصوم ( ع )

تقدیم به همه ی عاشقان امامان معصوم ( ع )

امامان معصوم ( ع )

تقدیم به همه ی عاشقان امامان معصوم ( ع )

امامان دوازده گانه در تورات



« امامان دوازده گانه در تورات »

 

ابن کثیر گوید: در توراتی که در دست اهل کتاب است موضوعی آمده که معنای آن چنین است: «خداوند متعال ابراهیم(ع) را به وجود اسماعیل(ع) بشارت داد و فرمود: اسماعیل را زیادتی بخشم و نسل او را گسترده گردانم و در بین آنان دوازده نفر از بزرگان و فرزانگان قرار دهم.»

و گوید: «ابن تیمیه گوید: اینان که به وجودشان بشارت داده شده، همان است که در حدیث جابر بن سمره آمده و مقرر گردیده تا در میان امت پراکنده باشند و اینکه قیامت برپا نگردد مگر آنکه موجود شده باشند، و بسیاری از یهودیانی که به اسلام مشرف شده اند، اشتباه کرده و پنداشته اند آنان همان کسانی اند که فرقه رافضه [شیعیان دوازده امامی] به سوی آنان دعوت کرده و از ایشان پیروی می کنند.»[1] 

مؤلف گوید: بشارت مورد اشاره در «سفر پیدایش» تورات امروزین، باب [17، شماره 18 - 20] اصل عبری چنین است:

قی لیشماعیل بیرختی أوتو قی هفریتی أوتو قی هربیتی بمئود شنیم عسار نسیئیم یولید قی نتتیف لگوی گدول.»[2] 

ترجمه: اسماعیل را مبارک ساخته و جداً او را بهره مند و پربار و کثیر و گسترده گردانم، دوازده عدد امام از او پدید آید و او را به امت بزرگ و عظیمی تبدیل خواهم کرد.

این بخش از تورات اشاره به آن دارد که، مبارکی و پرباری و کثرت افراد تنها در نسل اسماعیل(ع) است.

واژه «شنیم عسار» یعنی: دوازده نفر، که لفظ «عسار» در اعداد ترکیبی که معدود آن مذکر باشد، می آید و معدود در اینجا «نسیئیم» و مذکر است و با اضافه شدن «یم»[3]  در آخر آن معنای جمع می دهد. مفرد آن «ناسی» یعنی: امام و پیشوا و رئیس است.[4] 

و اما سخن خداوند به ابراهیم(ع) در همان بخش نیز، یعنی عبارت «فی نتنیف لگوی گدول»، واژه «فی نتنیف» مرکب است از «فی» که حرف عطف است، و «ناتن»که فعل است و به معنای: قرار می دهم، و «یف»که ضمیر است و در آخر فعل آمده به اسماعیل(ع) باز می گردد، یعنی: او را [چنین]قرار می دهم.[5]  و اما لفظ «گوی» به معنای امت و مردم است، و «گدول»[6]  به معنای «کبیر و عظیم»[7]  و تمام جمله یعنی: «او را امت کبیر و بزرگی گردانم.»

از مجموع این فقره روشن می گردد که مقصود از «کثرت و برکت» در نسل اسماعیل(ع) دقیقاً؛ رسول خدا محمد(ص) و اهل بیت آن حضرت(ع) می باشند، و آنانند که دنباله و امتداد نسل اسماعیل(ع) هستند. زیرا، خداوند متعال به ابراهیم(ع) فرمود: از سرزمین نمرود خارج شده و به شام برود. آن حضرت نیز، همراه با همسرش ساره و لوط به فرمان خدا هجرت کردند و در سرزمین فلسطین فرود آمدند.

خداوند متعال ثروت ابراهیم(ع) را بسیار فزونی بخشید. ابراهیم گفت: «خداوندا من با این مال بدون اولاد چه کنم؟» خدای متعال به او وحی کرد: «من فرزندان تو را به قدری کثیر و بسیار گردانم که به تعداد ستارگان باشند.» در آن زمان هاجر کنیزک ساره بود و او را به ابراهیم(ع) بخشید، هاجر از ابراهیم(ع) باردار شد و اسماعیل(ع) را برای او به دنیا آورد. سن ابراهیم(ع) در آن حال 86 سال بود.[8] 

قرآن کریم در ضمن دعای ابراهیم(ع) و درخواست او از خدای متعال، به این حقیقت روشن اشاره کرده و می فرماید: ابراهیم گفت:

ربَّنا إنّی أَسکَنتُ مِن ذُرّیّتی بِوادٍ غَیر ذی زَرعٍ عِندَ بَیْتک المُحرّم ربَّنا لِیُقیموا الصَّلاه فَاجْعَل أَفئِده مِنَ النّاس تَهوی إلیهم وَ ارْزُقهم مِن الثَّمراتِ لَعلَّهم یَشکرون[9] ؛پروردگارا! من برخی از ذریه خود را در بیابانی خشک، در کنار خانه محترم تو جای دادم تا نماز را به پای دارند. پروردگارا! دلهائی از مردمان را به سوی آنان بگردان و آنان را از ثمرات روزی ده باشد که سپاس گویند.

این آیه کریمه تأکید می کند که ابراهیم(ع) برخی از ذریه و نسل خود را که اسماعیل و فرزندان متولد او در مکه بودند، در کنار خانه خدا جای داد و از خدای متعال درخواست کرد تا رحمت و هدایت بشر در طول تاریخ را بر عهده ذریه و فرزندان او قرار دهد، خداوند نیز دعوتش را پذیرفته و آن را در نسل او، محمد(ص) و دوازده امام(ع) قرار داده است.

امام باقر(ع) در این باره فرموده است: نَحنُ بَقیّه تِلکَ العِتره وَ کانَت دَعوه ابراهیم لَنا؛ ماییم بقیه آن [ذریه و] عترت و دعای ابراهیم(ع) برای ما بود.[10] 

 



« پی نوشت ها »

 

[1] تاریخ ابن کثیر، ج 6، ص 249 - 250.

[2] عهد قدیم، سفر التکرین، باب 17، ش 20، ص 23-23.

[3] المعجم الحدیث: عبری عربی، ص 316.

[4] همان، ص 360.

[5] همان، ص 84 و 317.

[6] المعجم الحدیث، عبری - عربی، ص 317-84.

[7] همان.

[8] تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 25-24، نشر مؤسسه نشر فرهنگ اهل البیت(ع)، قم.

[9] سوره ابراهیم، آیه 37.

[10] آنچه در اصل عبری تورات و تعلیقه آن آمده، آن را از مقاله استاد احمد الواسطی در مجله توحید نشریه سازمان تبلیغات اسلامی، تهران، ش 54 [ص 128-127] نقل کردیم.



منبع مقاله: کتاب » امامان این امت دوازده نفرند - « نوشته سید مرتضی عسکری

 

نظرات 1 + ارسال نظر
حسین پنج‌شنبه 20 خرداد‌ماه سال 1389 ساعت 03:00 ب.ظ http://www.akslar.com

سلام دوست گرامی هر روز به وبلاگ شما سر میزنم واقعا حرف نداره خسته نباشید میگم به شما و ارزوی موفقیت دارم برای شما

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد